sinubukan kong tuntunin ang mali pero di ko parin masagot ang palaisipan....
ibusin ko man ang isip at oras ko para maintindihan lahat lahat nahihirapan parin ako...
para talaga akong walang utak...
pag may nangyayaring nakakalungkot natural lang na malungkot ka..pero pag nalungkot ka pag may nangyayayaring masaya, di ba parang abnormal ka na non....
hai...sana nakakapagsulat pa ko sa friendster...at least don may chance na pumansin sa sinusulat mo tas malaman ng mga tao iniisip mo lalo na ung di mo masabi kasi di kaylangan tas ala namang nagtatanong.....
pag di kaya takot ang tao ano kayang kaya nyang gawin....
tae...
pag nag aral ka ng science malalaman mong ang dami pa palang pedeng gawin ng tao akala nya lang di nya kaya....
bakit ba kasi kaylangan bigyan ng limit ang sarili kahit wala naman talaga...
No comments:
Post a Comment